طلاق

فسخ نکاح بر اساس ماده1120 قانون مدنی، عقد دائم به طلاق یا فسخ نکاح مختل می شود. اگر قبل از ازدواج زن و مرد خیلی با صراحت کامل با هم صحبت نکنند و همدیگر را فریب بدهند که به هر دلیلی بین آنها  ازدواج صورت گیرد، هر کدام از طرفین که  از وجود نیرنگ دیگری مطلع شد می تواند فوری تقاضای فسخ نکاح کند.(ماده 1128 قاانون مدنی) و یا این که عیوبی قبل از عقد در آنها باشد، مثل بیماری خاص مردان از جمله خصا، عنن( مقطوع بودن آلت تناسلی مرد) به طوری که قادر به انجام عمل زناشویی نباشد. و یا بر عکس زن،  قرن داشته باشد(استخوان یا زایده ای در رحم داشته باشد  و عمل زناشویی ممکن نگردد.

پس از اینکه طلاق به طور صحیح واقع و صیغه جاری شد، طبق حقوق ایران باید در دفتر رسمی طلاق به ثبت برسد و مراتب در شناسنامه زن و مرد قید گردد.

چنانچه مردی بدون ثبت در دفاتر رسمی به طلاق یا فسخ نکاح اقدام، یا پس از رجوع تا یک ماه از ثیت آن خودداری کند، می‌توان طبق ماده ۴۹ قانون حمایت خانواده که الزام به ثبت واقعه طلاق را الزامی دانسته و برای آن ضمانت اجرای کیفری در نظر گرفته است دادخواست ثبت واقعه طلاق را مطرح نمود. قانون نیز برای مردی که از ثبت انفساخ نکاح و اعلام بطلان نکاح یا طلاق استنکاف کند مجازات مقرر کرده است.

تفاوت طلاق و فسخ نکاح طلاق ویژه نکاح دائم است ولیکن امکان فسخ نکاح علاوه برنکاح دائم در نکاح موقت نیز وجود دارد.فسخ نکاح فوریت داردوپس از این که طرف آگاه شد که طرف مقابل وی را فریب داده، فورادرخواست فسخ نکاح نمایدویا اینکه متوجه شد همسرش قبل طلاق بیماری تصریح شده در ماده 1123قانون مدنی(عیوب مختص زن وعیوب مختص مرد) را داشته وبه وی اطلاع نداده ،که می بایست به سرعت اقدام نماید مگراز فوریت موضوع مطلع نبوده است. در قانون مدنی ایران تشخیص مدت استفاده از خیار فسخ نکاح به عرف منطقه بستگی دارد.

گرایش به ازدواج و همسرگزینی از نیازهای طبیعی انسان است و مهم‌ترین کارکرد آن ایجاد امنیت روحی و روانی، برآورده کردن نیازهای عاطفی و ایجاد آرامش و رأفت و همدلی است. ازدواج باید با پذیرش مسئولیت و قبول تعهدات همراه باشد و به این ترتیب، وفاداری یکی از شروط بقای زندگی و رابطه ازدواج است.

در مقابل، همه زندگی‌ها و ازدواج‌ها به سرانجام خوبی نمی‌رسد. بنابراین قانون‌گذار نیز، با پیروی از شرع و به منظور تخلف از تکلیف در زندگی مشترک زناشویی، ضمانت اجراهایی را در نظر گرفته است که یکی از آن‌ها طلاق است. طلاق از جمله مشکلاتی است، که گریبان گیر همه جوامع بشری می‌شود و از جمله عوامل فراوانی آن می‌توان به انتخاب نادرست و نسنجیده، هم کفو نبودن همسران، غایب شدن یکی از همسران، داشتن اعتیاد زوج یا زوجه و مواردی از این قبیل اشاره کرد.

فسخ نکاح؛ یعنی از بین بردن نکاح، که به راحتی درنظرگرفته نمی شود زیرا نظام خانواده؛ پایه و اساس محکم دارد و به دلیل در نظرگرفتن مصلحت، دوام، و ثبات خانواده و عدم سستی پایه های آن، اقتضا دارد عقد نکاح قابل فسخ نباشد. در موارد محدود و منحصر که در قانون تصریح شده است و به صراحت اشاره دارد و تفاوتهای فسخ  و طلاق برشمرده شده است. طلاق عمل حقوقی یکجانبه است که در غیر موارد استثنا توسط شوهر صورت می گیرد و انجام آن نیازمند تشریفات خاصی است به مانند حضور دو شاهد هنگام طلاق و این که حتما مرد باشند. مخصوص نکاح دائم است و به دو صورت اجرا می شود رجعی و بائن، در طلاق بائن برای شوهر حق رجوع نیست و در رجعی هست.

طلاق و تشریفات عدیده اجرای آن ویژه نکاح دائم است. در عقد موقت ما چنین تشریفاتی نداریم. اولین تفاوت اساسی و مهم بین طلاق و فسخ نکاح این است که امکان فسخ نکاح علاوه برنکاح دائم در نکاح موقت نیز وجود دارد. فسخ نکاح فوریت دارد و پس از این که طرف آگاه شد که طرف مقابل وی را فریب داده، فورا درخواست فسخ نکاح نماید. یا اینکه متوجه شد همسرش قبل طلاق بیماری تصریح شده در ماده 1123قانون مدنی(عیوب مختص زن وعیوب مختص مرد) را داشته و مبتلا بوده و وی را مطلع ننموده است ،که می بایست به سرعت اقدام نماید. مگر ثابت نماید از فوریت موضوع مطلع نبوده است و کار بس دشواریست. در قانون مدنی ایران تشخیص مدت استفاده از خیار فسخ نکاح به عرف منطقه بستگی دارد.